ای افتخار ما !
به تو می بالیم و به تو می نازیم...
به کرمت...به نظرت...به وجودت... به حریمت...
به لطفت که هر بی پناهی را زیر سایه اش در بر گرفته است...
وبه نگاهت که هرقلب ملتهبی را آرام می سازد...
ای امام رئوف!
در این دریای پر تلاطم وسوسه ها ودر این سیاهی شب های عصرغیبت،
چشمان ما به درگاه نجات بخشت خیره شده،
تا که گوشه چشمی بر این بیچارگان آستانه غرق وگمراهی افکنی واز این گرداب
غفلت رهایی بخشی.
ای مهربان!
دل مجروح داغ دیده ازهجران ما به پنجره فولادین عطوفتت گره خورده
وچشمان غیبت دیده ما خاک آستان حضورت را سرمه کشیده است...
ای شفا بخش!
دریاب مارا...
نظرات شما عزیزان:
